خط نستعلیق و شکسته دو نوع خط خوشنویسی ایرانی هستند که هر کدام دارای ویژگی‌ها و سبک‌های خاص خود هستند. خط نستعلیق با ویژگی‌های خطی نرم و جریانی، شناخته می‌شود و برای نوشتن متون‌های شکیل، شعر، و متون اداری استفاده می‌شود. این خط با ارتفاع خطوط یکنواخت و روانی نوشتار، زیبایی و انسجام ظاهری بیانگر اصالت و شکوه خاص خود می‌باشد. از طرفی، خط شکسته با ویژگی‌های خطوط توری و زیبایی‌های هنری، احساس جوانی و شور و شعف را به متون می‌بخشد و برای نگارش عناوین، تیترها، و موارد خاص دیگر استفاده می‌شود. این خط با تنوع و تغییرات زیاد در ارتفاع و زاویه خطوط، ایجاد حس فعالیت و حرکت را در متن القاء می‌کند. به طور کلی، آشنایی با خطوط نستعلیق و شکسته، از جانب یک فرد به ویژگی‌های فرهنگی و هنری ایرانی غنی و ارزشمند اشاره دارد و نشان از ارتباط نزدیک بین زبان، فرهنگ، و هنر در این منطقه دارد.

سبک های خطاطی 

هریک از این خطوط، با سبک و روحیه‌ای خاص، تاریخچه‌ای دیرینه و جاودانه در فرهنگ و هنر ایران دارند. خط نستعلیق با زیبایی خطوط منحنی و ترکیبات هنری، از دوران امپراتوری‌های ایرانی گرفته تا به امروز، به عنوان یکی از نمادهای هنری و فرهنگی این کشور شناخته می‌شود. از طرف دیگر، خط شکسته با شور و شعفی که در نگارش‌ها و اشعار ادبی مانند آثار حافظ و سعدی دیده می‌شود، عمیقاً با جامعه و فرهنگ ایرانی هم‌راه است و نشانگر انرژی و زندگی فراوان این مردم است. با آموزش و تمرین در این خطوط، هنرمندان و علاقه‌مندان می‌توانند ارتباط نزدیکتری با فرهنگ و هنر ایران برقرار کنند و از ارثیه‌های فرهنگی این کشور بهره‌مند شوند. در نتیجه، آشنایی با این خطوط خوشنویسی، علاوه بر توسعه مهارت‌های هنری و خوشنویسی، به فهم بهتری از هویت و فرهنگ ایرانی کمک می‌کند و به ترویج و حفظ ارزش‌های فرهنگی این سرزمین کمک می‌کند.منبع